Γεμιστά
Τα γεμιστά μου αρέσουν να είναι ζουμερά και νόστιμα.
Δυστυχώς από τότε που μπήκε η ηλεκτρική κουζίνα μέσα στο σπίτι, ήρθε και ο φούρνος μέσα στο σπίτι. Άμεση συνέπεια ήταν να εξαφανιστούν πολλές παραδοσιακές νοστιμιές από τα φαγητά μας, αφού η λέξη νοστιμιά είναι ταυτόσημη με τη λέξη ζωμός*. Δυστυχώς τα φαγητά του “φούρνου”, όπως τα κατανοούμε πια πρέπει να λέγονται του “ηλεκτρικού φούρνου”. Γιατί δημιουργήθηκε μια δυσάρεστη παρανόηση, ότι τα φαγητά πρέπει να είναι στεγνά και άνοστα γιατί είναι “στο φούρνο”. Στο σπίτι μας μπήκε από την πόρτα η "μαγειρική της τηλεόρασης" και έφυγε από το παράθυρο η νοστιμιά αλλά και η οικονομία.
Λυπάμαι, αλλά δεν υπάρχει κανείς λόγος να μαγειρεύει κανείς στο φούρνο αν πρόκειται να κάνει φαγητό άνοστο, ξερό και δύσκολο να το καταπιεί.
Και λυπάμαι που το λέω, αλλά για να γίνουν σωστά “παραδοσιακά φαγητά φούρνου“ πρέπει να ψηθούν σε παραδοσιακό ξυλόφουρνο και έξω από το σπίτι.Γιατί μέσα στο σπίτι ξυλόφουρνος είναι λίγο δύσκολο.
Δεν θέλουμε λοιπόν γεμιστά που να θυμίζουν πιλάφι πηχτό και περίπου άβραστο. Το ρύζι είναι δύσπεπτο ακόμα κι αν το βράζει κανείς 45 λεπτά. Φανταστείτε ένα ρύζι που έβρασε μόνο 10 λεπτά και αφέθηκε μετά να απορροφήσει το ζωμό του φαγητού . Πρόκειται για μια ανεκδιήγητη ανοστιά. Μόνο αν είναι κανείς αρκετά νηστικός την τρώει. Και η “δικαιολογία” ότι “έτσι το μαγειρεύει όλος ο κόσμος” δεν είναι σοβαρή. Τα γεμιστά που θυμίζουν σταθμό υπεραστικών λεωφορείων στην παλιά εθνική Αθηνών-Λαμίας δεν έχουν καμιά δουλειά σ΄ ένα σπίτι.
Στο σπίτι είναι πολύ ευκολότερο, νοστιμότερο, παραδοσιακότερο αλλά και οικονομικότερο να τα μαγειρέψουμε στην κατσαρόλα. Με μπόλικο ζουμί και ωραία και πλούσια γεύση. Και χωρίς καυτερά καρυκεύματα, χωρίς κιμάδες και βούτυρα. Ελάχιστο λαδάκι και πολύ κέφι. Και προπάντων σιγανή φωτιά και σκεπασμένη κατσαρόλα.
Ο φούρνος έπρεπε να απαγορεύεται -ειδικά το καλοκαίρι- γιατί ζεσταίνει τόσο το σπίτι, που πρέπει να καίμε 2-3 ώρες το κλιματιστικό για να επιβιώσουμε μετά.
Θέλουμε λοιπόν συνταγές που να αγνοούν το φούρνο και την "εύκολη λύση". Που να χρησιμοποιούν την παράδοση, κι αυτή δεν είναι ο φούρνος. Ο φούρνος άναβε κυρίως για να ψήσει το ψωμί και μόνο 2-3 φορές το χρόνο για να ψήσει φαγητό κι αυτό στις μεγάλες γιορτές. Υπάρχουν ευτυχώς αρκετές ιστοσελίδες με τέτοιες συνταγές. Αρκεί να τις αναζητήσουμε και να μην παρασυρόμαστε από τις εταιρείες που τα ρίχνουν αδρά στον κάθε σεφ για να χρησιμοποιεί τη δική τους κουζίνα με τον νεωτεριστικό φούρνο ή το δικό τους λάδι ή το δικό τους πολυμίξερ.
Τα δικά μου συγχαρητήρια στη σελίδα "ζωή γεμάτη γεύση" https://www.tastefull.gr/recipe/gemista-katsarolas που γράφει η Βίκυ Κουμάντου.
* Λέγοντας "ζωμός", σε καμιά περίπτωση δεν εννοώ ότι πρέπει να πνίξουμε τα γεμιστά στο λάδι, με την άλλη ανόητη δικαιολογία "ε, λαδερά είναι , να μην έχουνε λάδι;".
Όπως λέω και πιο πάνω, "ελάχιστο λαδάκι και πολύ κέφι." Τα νόστιμα γεμιστά χρειάζονται μόνο 2 κουταλιές λάδι για να τσιγαρίσουμε ένα κρεμμυδάκι . Ο ζωμός που θα γίνει η σάλτσα τους είναι από στυμμένες ντομάτες.
Ζουμερά γεμιστά λοιπόν και νόστιμα. Αλλιώς τίποτα.